Make your day better, smile!

Chyba czas wrócić do postów tematycznych. Tak więc dzisiaj chciałbym napisać kilka słów na temat udawania szczęśliwej oraz bycia sobą.
Wczoraj P. zapytał mnie co się ze mną stało, bo przecież jeszcze niedawno byłam taka radosna i wesoła, zawsze uśmiechnięta. Nie wiedziałam co odpowiedzieć, bo zazwyczaj mój uśmiech wcale nie był szczery, a jedynie udawałam, że wszystko jest ze mną w porządku. Chyba wychodziło mi to naprawdę dobrze. Oczywiście zdarzało się, że naprawdę czułam się dobrze i nie musiałam udawać, po prostu szczerze się śmiałam. Jednak często moje prawdziwe samopoczucie musiałam ukrywać. To wiąże się z tym, że chowając swoje "prawdziwe ja" nie jestem sobą, choć zawsze powtarzam, że jestem i nikogo nie udaję. Troszkę sprzeczna sama ze sobą jestem, wiem. Bliskie mi osoby mówiły mi, że podziwiają mnie za to, że nie przejmuję się innymi ludźmi i jestem sobą, mimo wszystko. Że zarażam szczerym uśmiechem i uwielbiają spędzać ze mną czas, potrafią się ze mną uśmiać do łez. Jednak mogą ze mną również porozmawiać o wszystkim i zawsze poważnie podchodzę do problemów innych. Tak naprawdę to sama już nie wiem kim jestem. Z jednej strony pesymistką, która lubi samotność, jest zamknięta w sobie i boi się ludzi. Z drugiej jeśli się rozkręcę to jestem rozgadana, uśmiechnięta i pełna radości. Przynajmniej ludzie mi tak mówią. A jaka jestem tak naprawdę? Chyba pomiędzy. Gdy mam humor staję się zwariowaną i szaloną dziewczyną, która szeroko się uśmiecha, lecz gdy coś się wali natychmiast zamykam się we własnym świecie, przeżywam wszystko mocniej niż większość ludzi i odpycham od siebie tych, którzy chcą mi pomóc. Najgorzej jak wali się wszystko na raz, wtedy naprawdę trudno jest z tego wyjść. Niestety nie można zbyt długo leżeć na dnie, bo straci się część życia, która mogłaby być wspaniała, jeśli tylko się o to postarać. Cóż, odbicie się od dna to naprawdę skomplikowany i trudny proces. Należy pamiętać, że nawet najmniejszy krok naprzód to jednak jakaś zmiana, która prowadzi do sukcesu. Łapmy chwilę i kochajmy ludzi, póki mamy taką możliwość, bo gdy coś się skończy to już nie będzie tak super. Mówią, że coś musi się skończyć, żeby coś innego mogło się rozpocząć. Tylko, że zazwyczaj nie chcemy tego końca i trudno jest nam sobie z nim poradzić. Ale życie już takie jest i zmiany są nam potrzebne. Uczmy się na własnych błędach i dążmy do celu zdobywając po drodze wiedzę jak żyć. Chyba niedługo pojawi się tutaj zbiorek myśli, rad i sposobów na łatwiejsze i efektowniejsze życie. A ostatnie dwa tygodnie wakacji spędzę na poszukiwaniu samej siebie i odkryciu kim naprawdę jestem. Chyba każdy chciałby to wiedzieć, ale wiąże się to z trudną drogą, myśleniem oraz starciami z przeciwnościami losu. Jednak kiedyś trzeba się zdecydować na ten krok, odnaleźć samą siebie i pokochać. Nauczmy się zmieniać świat! Zacznijmy od siebie i pokażmy wszystkim, że potrafimy być sobą i upiększać uśmiechem otaczającą nas przyrodę. Dziś podzielmy się z każdą spotkaną osobą uśmiechem, niech dzień będzie piękniejszy! :) Potraficie?  A co powiecie na codzienne małe wyzwanie dla każdego z nas, aby ulepszyć świat?

Miałam nie dodawać tu swoich zdjęć, ale raz się żyje. Macie tu wizualizację dziewczyny, która kryje się za monitorem, smajl dla każdego! :)

Jakość telefonu, wybaczcie.

No i dziś lecimy na pozytywnie!

Miłego dnia, koniecznie z uśmiechem! :)